Perast se svrstava u slavne i dobro očuvane mediteranske gradove. Zaslužni za njegove uspjehe i ljepotu jesu Peraštani i Peraštanke koji su ga gradili, razvijali, čuvali, pisali stranice njegove istorije, a glas o postignućima svog grada pronosili širom svijeta.
Pod vlašću Venecije (1420–1797) Perast je doživio istorijski procvat u privrednom, društvenom i kulturnom smislu. Strateški položaj na ulazu u Kotorski zaliv davao mu je status kontrolnog mjesta kako u odbrani tako i prometu robe. Bez odbrambenih zidina, sa jednim fortifikacionim objektom iznad grada, tvrđavom Sv. Križa koja je sagrađena 1570. godine, Perast se branio i iz kula sagrađenih uz skoro sve plemićke palate. Peraštani su se vjekovima isticali kao vrsni pomorci i poznavaoci pomorskih vještina, ali i učitelji pomorstva i brodogradnje. Obučavajući ruske kneževe pomorstvu kapetan Marko Martinović je 1698. godine u Perastu organizovao prvu pomorsku školu na Balkanu. Peraštanin Matija Zmajević je kao poznavalac brodogradnje radio za ruskog cara Petra Velikog, a 1727. godine postao i admiral ruske flote. Kada je industrijska revolucija prekinula slavnu perašku tradiciju plovidbe na jedra, viđeniji Peraštani se okreću drugim zanimanjima. Oni postaju diplomate, agenti parobrodarskih kompanija, vojni kapetani koji su iz svijeta u rodni grad donosili nove običaje, manire i dragocjenosti. Uprkos padu moći i uticaja Perasta, težnja njegovih ljudi za čuvanjem sjećanja na viševjekovnu perašku slavu bila je velika i istrajna. U to ime i ostavštinom peraških porodica formiran je Muzej grada Perasta koji za budućnost čuva kulturno nasljeđa ovog bokeškog grada.
Svojim osnivanjem 1937. godine Muzej grada Perasta je naslijedio staru perašku muzejsku zbirku formiranu tokom druge polovine XIX i početkom XX vijeka donacijama građanstva i nasljednika/ca peraških porodica.
Naime, 28. februara 1937. godine na sjednici opštinskog vijeća u Opštinskom domu u Perastu, po pozivu predsjednika Tripa Nikovića, jednoglasno je donesena odluka o usvajanju Statuta Muzeja grada Perasta. Muzej je najprije bio smješten u zdanju peraške Opštine na trgu ispred Crkve Sv. Nikole, a dio muzejske zbirke vezane za kapetana Marka Martinovića bio je izložen u peraškoj kući prilagođenoj toj namjeni. U periodu osnivanja mnogih zavičajnih muzeja 1950-ih godina, Odlukom Ministarstva prosvjete Narodne Republike Crne Gore osnovan je Zavičajni muzej u Perastu. Kako bi se muzejski predmeti objedinili i bili izloženi na jednom mjestu, kao prihvatljivo rješenje pokazala se reprezentativna palata Bujović sagrađena u XVII vijeku. Rekonstrukcija palate urađena je 1948. godine tako da, nakon dvadeset godina od osnivanja, Muzej dobija jedinstven i do danas u etapama sređivan prostor u Perastu. Kao dijelu kulturne i turističke ponude Boke Kotorske i Crne Gore, Muzeju se 1967. godine vraća naziv Muzej grada Perasta, a tokom 1970. godine pripojen mu je i Memorijalni muzej porodice Visković čija je porodična palata znatno stradala u potresu 1979. godine. Nakon kompletne sanacije palate Bujović Muzej grada Perasta je poslije dužeg vremena svečano otvoren 1998. godine. Dogradnjom aneksa 2006. objekat je proširen čime su stvoreni bolji uslovi za deponovanje i prezentaciju muzejskog materijala.
Muzej grada Perasta danas je muzej kompleksnog tipa, a njegov fond čini preko 3000 predmeta koji predstavljaju neprocjenjivo bogatstvo u prezentovanju kulturne prošlosti Perasta i Boke Kotorske od XV do XX vijeka. U muzejskom fondu su sljedeće zbirke: štafelajno slikarstvo, heraldika, zastave, hladno oružje, vatreno oružje, uniforme, nošnja i oprema, makete brodova, navigacioni instrumenti, brodska oprema, alatke, diplome, pečati, kartografija, faleristika, numizmatika, notafilija, nakit, ikone i religijski motivi, mobilijar, muzički instrumenti, predmeti uz običaje, upotrebni predmeti, ukrasni predmeti, vizitkarte, fotografije, stereofotografije, grafike, crteži i štampa, sculpture, kamena plastika, arheološka zbirka i pokloni muzeju.
U prizemlju palate Bujović, na ulazu u Muzej grada Perasta, smještena je Ženska soba. U njoj se nalaze predmeti koji svjedoče o životu, interesovanjima i ulozi žena u periodu 19. i početkom 20. vijeka. Život Peraštanki predstavljen je kroz brojne upotrebne predmete, djevojačke škrinje, tradicionalne nošnje, rukotvorine, fotografije. Među brojnim eksponatima u prizemlju po vrijednosti se ističu Veliki atlas iz 1690. godine venecijanskog kartografa Koronelija, Peraški mač iz 16. vijeka koji podsjeća na slavnu pobjedu Peraštana nad Turcima 1654. godine i džeferdar Mehmed-age Rizvanagića čiji je kundak ukrašen sedefom, datira iz 17. vijeka i predstavlja ratni plijen. U hodniku ka salonu izložen je veliki grb Mletačke republike koji sadrži i grb znamenite peraške porodice Balović (18. vijek).
Kapetanski salon na prvom spratu svjedoči o slavnim danima Perasta i pomorcima koji su tri vijeka plovili i ratovali pod mletačkom zastavom (15-18. vijek). Tu su poznati portreti peraških kapetana, vlasnika ove palate kontea Vicka Bujovića i drugih znamenitih ličnosti drevnog Perasta iz porodica Visković, Balović, Širović, Bronza. Neki od ovih portreta djela su Peraštanina i najznačajnijeg baroknog slikara Boke Tripa Kokolje. U postavci su nautički instrumenti, namještaj, ikone i originalni pozlaćeni štap gradskog kapetana iz 18. vijeka koji je stoljećima bio simbol moći i vlasti u Perastu. Centralnu poziciju u salonu zauzima maketa jedrenjaka „Adriana“, posljednjeg broda peraške flote koji je u 19. vijeku potonuo kod Aleksandrije čime će se za Perast okončati duga era slavne plovidbe na jedra i života samo od mora i pomorstva.
Industrijskom revolucijom drevni grad svoje ljude počinje okretati drugim zanimanjima o čemu većinom svjedoče postavke na drugom spratu. Diplomatska soba sa izloženim diplomama, fermanima, ordenjem i medaljama govore o značaju, sposobnostima i postignućima Peraštana kako u ratu tako i u miru. Biblioteka broji vrijedne knjige znamenitih peraških porodica Visković i Balović od kojih su brojne pisane srednjovjekovnim gotičkim pismom i beneventanom. Posebno su vrijedni rukopisni prepisi Aristotelovih djela. U Ratnoj sobi izložena je bogata kolekcija hladnog i vatrenog oružja, originalnih zastava i trofeja, a u njoj svjetski raritet – primjerak venecijanskog bronzanog topa tipa falkonet iz 17. vijeka sa originalnim lafetom mletačke izrade. Na zidu su portreti Marka Martinovića, Matije Zmajevića i drugih koji su dali veliki doprinos afirmaciji peraških pomoraca u Veneciji, tada najmoćnijoj pomorskoj sili.
