“Odsutna prisutna linija” naziv je izložbe grafika akademskih umjetnika Zlatka Vujovića i Ivana Stankovića koja će biti, u organizaciji OJU “Muzeji” Kotor, otvorena 9. juna u 19 i 30 sati u Galeriji solidarnosti u Starom gradu.
Izložbu grafika pomenutih umjetnika sa Cetinja otvoriće sekretarka Sekretarijata za kulturu, sport i društvene djelatnosti Marina Dulović.
S ciljem redovnog održavanja organizacionih jedinica, kao i pripreme za turističku sezonu, Opštinska javna ustanova “Muzeji” Kotor je, pored niza aktivnosti koje su podrazumijevale sređivanje muzejskih, galerijskih i kancelarijskih prostora, uredila i eksterijer Muzeja grada Perasta, Rimskih mozaika u Risnu i Lapidarijuma u Starom gradu u Kotoru.
Nakon izvršenih higijenskih tretmana, učestalijih ove sezone usljed pandemije virusa COVID – 19, okolni prostor ovih reprezentativnih i za turiste privlačnih istorijskih građevina i lokaliteta, oplemenjen je mediteranskim ukrasnim biljem, a obezbijeđene su i odgovarajuće žardinjere.
Uređenje spoljašnjeg prostora trenutno se sprovodi i u Crkvi sv. Pavla u Kotoru.
U toku je revizija muzejskih predmeta i materijala Istorijskog muzeja kao organizacione jedinice OJU “Muzeji” Kotor.
Radi se o važnom procesu u čuvanju našeg pokretnog kulturnog nasljeđa, a dio predmeta popisuje se i obrađuje prvi put.
Do danas je obrađeno 500 predmeta iz perioda od antike do baroka. Završetak posla očekuje se u naredna nekolika mjeseca.
Povodom 21. maja, Dana nezavisnosti Crne Gore, svim građankama i građanima upućujemo iskrene čestitke, uz želju da svako od nas bude čuvar i promoter tradicionalnih vrijednosti našeg društva, stvarajući odgovornim radom i djelovanjem bolju i ljepšu budućnost generacijama koje dolaze. Srećno!
Kolektiv OJU “Muzeji” Kotor
Jedna od najzanimljivijih i najharizmatičnijih ličnosti barkonog Perasta, čiji život i danas izaziva veliko interesovanje, jeste Vicko Bujović (1660 – 1709).
Bujović je bio pomorac i vojnik, a više puta je biran za gradskog kapetana. Učestvovao je u mnogim ratovima za oslobođenje od Turaka, zbog čega mu je Mletačka republika, na čijoj se strani borio, 1704. godine dodijelila plemićku titulu.
U Muzeju grada Perasta se čuva njegov portet koji je početkom XVIII vijeka naslikao peraški slikar Tripo Kokolja, tehnikom ulja na platnu.
Upravo u Bujovićevoj palati iz 1694. godine, koja se smatra jednom od najpoznatijih građevina profane arhitekture 17. vijeka na istočnoj obali Jadrana, smješten je Muzej grada Perasta.
U Perastu je 1698. godine peraški kapetan Marko Martinović doveo i ugostio ruske boljare koje je u Veneciju, da izuče pomorske nauke, poslao car Petar Veliki u želji da stvori svoju flotu i na taj način modernizuje Rusiju.
S obzirom da su Venecija i Holandija u to vrijeme bile najveće pomorske sile, Petar Veliki je jednu grupu ruskih plemića – boljara, poslao u Amsterdam, a drugu u Veneciju. U Veneciji im je jedan od predavača bio i Peraštanin Marko Martinović, iskusni pomorac i svakako osoba od koje su mogli mnogo da nauče.
Na svom putovanju po Venecijanskom zalivu ( kako su u to vrijeme zvali Jadransko more) došli su u Markov rodni Perast, a upravo se taj događaj i 1698. godina vezuju za osnivanje prve pomorske škole na Balkanu.
Tripo Kokolja je rođen u Perastu 28. februara 1661. godine, a školovao se pod pokroviteljstvom svog mecene, takođe Peraštanina, nadbiskupa Andrije Zmajevića.
Uočivši Tripov talenat za slikanje, Andrija ga je uputio na školovanje u Veneciju nakon čega se Tripo vratio u rodni Perast gdje je prvo radio na ukrašavanju crkve svetog Nikole i crkve Gospe od Rozarija – mauzoleja njegovog mecene.
Na mramornom oltaru u unutrašnjosti se nalazi slika rađena na dasci koja prikazuje scene iz života Bogorodice, a smatra se da mu je uzor za nju bila slika iz bazilike Santa Maria Maggiore u Rimu.
Najznačajnije njegovo djelo je unutrašnja dekoracija crkve Gospa od Škrpjela na istoimenom ostrvu ispred Perasta. Rad na oslikavanju je počeo 1684. i trajao je punih deset godina.
Dalji rad odveo ga je na Korčulu, a njegovim posljednjim djelom smatraju se slike koje je radio za dominikansku crkvu u Bolu na Braču.
Umro je 1713. godine. U Muzeju grada Perasta čuva se njegov portret iz 1690. godine rađen uljem na dasci.
Matija Zmajević pomorstvom je počeo da se bavi vrlo rano, tako da je već sa osamnaest godina bio zapovjednik broda. Sticajem okolnosti, radi učestvovanja u zavjeri koja je rezultirala ubistvom Vicka Bujovića 1709. godine, Matija je morao da napusti Perast.
Prvo je otišao u Tursku, kod svog prijatelja grofa Petra Tolstoja, u to vrijeme ruskog diplomate u Carigradu. Prijateljstvo Matije i ruskog kneza datira iz 1698. godine, kada su ruski boljari bili u Perastu u okviru svoje obuke iz oblasti pomorstva.
Knez Tolstoj ga je preporučio tadašnjem ruskom caru Petru I Romanovom, poznatijem pod imenom Petar Veliki, kao iskusnog pomorca i nekoga ko bi mogao biti od velike koristi ruskoj floti. Petar Veliki, inače veliki zaljubljenik u pomorstvo, 1712. godine je primio Matiju u službu.
Bitka kod Ganguta u južnoj Finskoj protiv Šveđana bila je presudna za pomorsku karijeru Matije Zmajevića u Floti carske Rusije. Nakon ove bitke, Matija Zmajević je unaprijeđen u viši čin, a 1727. godine je dobio i čin admirala.
Poslije smrti Petra Velikog 1728. godine, Matija Zmajević je prošao kroz težak period u svom životu. Kao žrtva zavjere biva osuđen na smrt, ali je pomilovan i poslat na Kaspijsko jezero, da bi kasnije imenovan za guvernera Astrahanske gubernije, a na kraju za glavnokomandujućeg luke u Tavrovu na rijeci Don. Tamo je 1735. godine i umro, a sahranjen je u Moskvi.
Autor portreta (ulje na platnu) je nepoznat.
Luiđi Visković (1828 –1891) je bio pomorski kapetan na Austrijskom Lojdu.
Zahvaljujući brojnim uspjesima tokom svoje pomorske karijere, imenovan je za konzula Austro – Ugarske u više gradova Osmanskog carstva, u Rumuniji i Italiji. U konzularnoj karijeri je uznapredovao do čina generalnog konzula u tadašnjem osmanskom gradu Solunu.
Nosilac je brojnih odlikovanja, među kojima se ističu vatikanski orden Viteza Sv. Grgura Velikog sa zvijezdom i austrijski orden V stepena Franca Jozefa I. Bio je veliki rodoljub, a izučavao je i istoriju grada Perasta.
Portret (ulje na platnu) je naslikao Ugo Bruneti.
Frano Visković (1665 -1720) pomorac je i ratnik, koji se istakao u borbama protiv Turaka i gusara u Grčkoj, na Peloponezu, Moreji i Hercegovini.
Prvi je od sedmorice Peraštana sa najznačajnijim mletačkim odlikovanjem – Krstom Svetog Marka, koji je dobio 1703. godine. Ovo odlikovanje je ukupno kad se sagleda dobio veoma mali broj ljudi, tako da je izuzetno vrijedno što su čak sedmorica nosioca iz jednog malog mjesta kao što je Perast.
Ovaj portret je slikao Peraštanin Tripo Kokolja početkom XVIII vijeka i na njemu je Frano Visković naslikan sa tim ordenom, kao i sa nekoliko privilegija od kojih se jedna i danas čuva se u našem muzeju.